सोसल मिडिया
हाम्रो बारेमा
प्रयोगका सर्त
काठमाडौँ :पहिलो पटक नेपाली मिडियासँग बोलेका अस्ट्रेलियाली प्रशिक्षक म्याट रस आत्मविश्वासले भरिएका थिए। उनले नेपाली फुटबललाई नयाँ स्तरमा पुर्याउने दाबी गरेका थिए। तर, त्यो दाबी सात महिनाभित्रै ओइलायो । उनले अपेक्षाअनुसार नतिजा दिन सकेनन्, र अन्ततः आत्मविश्वास गुमाउँदै जिम्मेवारी छाडे।
रसको अनुहारमै पछिल्ला दिनहरूमा निराशा झल्किन थालेको थियो। नजिकबाट हेर्नेहरूले पनि उनी मनोवैज्ञानिक रूपमा थाकिसकेको अनुभव गर्थे। अन्ततः, बिहीबार उनले नेपाली राष्ट्रिय पुरुष फुटबल टिमको प्रमुख प्रशिक्षक पदबाट राजीनामा दिएको औपचारिक पुष्टि भयो।
यद्यपि, रसले तीन दिनअघि नै आफ्नो राजीनामा अखिल नेपाल फुटबल संघ (एन्फा) लाई पठाइसकेका थिए। एन्फा स्रोतका अनुसार उनी हाल व्यक्तिगत कारणले जर्मनीमा छन्। तर सबैको मनमा एउटै प्रश्न छ — किन बीचमै राजीनामा दिए उनले ?
सहायक हटाइँदा असन्तुष्टि
रसको राजीनामाका कारणहरूबीच सबैभन्दा प्रमुख थियो — उनले रोजेका सहायक प्रशिक्षक लिन्डे डेविड हेन्डरसनलाई टिमबाट हटाइँनु। रसको योजनामा टेक्निकल एनालिस्टको रूपमा लिन्डे अनिवार्य सदस्य थिए। तर एन्फाले उनलाई निरन्तरता नदिएपछि रस असन्तुष्ट बने। त्यसपछि सल्याण खड्गीले सहायकको जिम्मेवारी सम्हाले, तर रसको कार्यशैलीसँग तालमेल मिलेन।
खेलाडी छनोटमा सीमित अधिकार
दोस्रो कारण थियो — प्रशिक्षक भएर पनि खेलाडी छनोटमा उनी प्रभावहीन थिए। घरेलु लिग दुई वर्षदेखि स्थगित हुँदा रसले बारम्बार टिम निर्माणमा कठिनाइ अनुभव गरे। बंगलादेशविरुद्ध दशरथ रंगशालामा भएको मैत्रीपूर्ण खेलपछि उनले खुलेर भनेका थिए — “लिग नहुँदा पनि खेलाडीहरूले यति प्रदर्शन गर्नु आफैंमा ठूलो कुरा हो।”
उनले खुला छनोटमार्फत नयाँ अनुहारहरू परीक्षण गर्न खोजे, तर लिगको अभावमा गुणस्तरीय खेलाडी पत्ता लगाउन असम्भव भइरहेको महसुस गरे। उनको भनाइमा, अहिलेको राष्ट्रिय टिममा खेलिरहेका केवल तीन खेलाडी मात्रै नियमित प्रतिस्पर्धामा छन् — कप्तान किरण लिम्बू, रोहित चन्द र अनन्त तामाङ।
टिमभित्रको असन्तोष र भविष्यको डर
यसबीच, केही खेलाडीहरूले प्रशिक्षक रसलाई “लिग नभए, टिममा रहँदैनौं” भन्ने चेतावनीसमेत दिएका थिए। नतिजा कमजोर हुँदै जाँदा रसलाई आफ्नो करियरमै असर पर्ने डर लागेको थियो। सोही कारण उनले लामो समयदेखि राजीनामाको तयारी गरिरहेका थिए।
उनको प्रस्थानले नेपाली फुटबल फेरि अनिश्चिततामा धकेलिएको छ। राष्ट्रिय टिमको स्थायित्व, लिग सञ्चालन र प्रशिक्षक छनोट — तीनै विषय पुनः संकटमा छन्।
निष्कर्ष
म्याट रसले सुरुमा जुन उत्साहका साथ काम थाल्न खोजे, त्यो संस्थागत अव्यवस्था र संरचनागत कमजोरीले चुँडायो। अब प्रश्न उठ्छ — प्रशिक्षक फेरिँदा मात्र के समस्या सुल्झिन्छ, कि सुधार संरचनाबाटै सुरु गर्नुपर्छ ?
